شعر هوای زمزمه هایت | نغمه‌ای از عشق و دلتنگی حسین منزوی

شعر هوای زمزمه هایت

 

نغمه‌ای از عشق و دلتنگی

 

شعر «شعر هوای زمزمه هایت» از حسن منزوی، از دل احساسات عمیق عاشقانه می‌جوشد و با ترکیبی از نوای دلتنگی و شور عشق، مخاطب را در مسیری پر از یادها و خاطره‌ها همراه می‌کند. در این شعر، حس عاشقانه‌ای که از انتظار و تشنگی برای شنیدن زمزمه‌های معشوق سرچشمه می‌گیرد، به زیبایی به تصویر کشیده شده است. باران صدای معشوق، نمادی از عطشی ابدی برای عشق و دلدار است، که شاعر را تا اوج جان‌سپاری در هوای آن زمزمه‌ها می‌برد.

 

🔵🔵🔵

کجاست بارشی از ابر مهربان صدايت ؟

که تشنه مانده دلم در هوای زمزمه هايت

به قصه ی تو هم امشب ، درون بستر سينه

هوای خواب ندارد ، دلی که کرده هوايت

تهی است دستم اگر نه ، برای هديه به عشقت

چه جای جسم و جوانی که جان من به فدايت

چگونه می طلبی ، هوشياری از من سرمست

که رفته ايم ز خود ، پيش چشم هوش ربايت

هزار عاشق ديوانه در من است که هرگز

به هيچ بند و فسونی نمی کنند رهايت

دل است جای تو تنها و جز خيال تو کس نيست

اگر هر آينه ، غير از تويی نشست به جايت

هنوز دوست نمي دارمت مگر به تمامي ؟

که عشق را همه جان دادن است اوج و نهايت

در آفتاب نهانم که هر غروب و طلوعی

نهم جبين وداع و سر سلام به پايت

🔵🔵🔵

 

شعر «هوای زمزمه‌هایت» با درآمیختن عشق، دلتنگی، و وفاداری، به مخاطب یادآور می‌شود که عشق حقیقی، هرگز خاموش نمی‌شود و همواره در اوج جان دادن و قربانی کردن خود برای معشوق است. این عشق جاودانه، همچون آفتابی نهان، هر بار در طلوعی دوباره، سر بر آستانه معشوق فرو می‌آورد و سرود وداعی می‌خواند که هرگز پایان نمی‌پذیرد. شاعر با تمامی وجود خود، همچنان در هوای زمزمه‌های معشوق نفس می‌کشد. همچنین میتوانید از صفحه شعر عاشقانه شاملو هم دیدن کنید.

تاریخ انتشار: پنج شنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۳
Loading more posts...
کپی برد,مطالب سایت با ذکر نام مجله ویکی متن و لینک مستقیم بلا مانع است. تمامی تصاویر از سطح اینترنت جمع‌آوری شده‌اند. برای حذف تصاویر با ایدی تلگرام @siz_dah ارتباط برقرار کنید.